De magie rondom Sinterklaas, ik hou ervan. Wat is het toch prachtig om jonge kinderen helemaal in hun fantasiewereld op te zien gaan. Al heeft die verbeeldingskracht ook een keerzijde, want het levert ook angsten op voor dingen die eigenlijk niet bestaan. Werkelijkheid en fantasie lopen bij jonge kinderen nog flink door elkaar: magisch denken noemen we dat. Het heeft alles met het brein te maken, dat nog niet in staat is om deze dingen van elkaar te scheiden. Hoe ouder de kinderen worden, hoe meer ze dat wel kunnen doen. Rondom Sinterklaas hoor je kinderen, naarmate ze ouder worden, steeds meer verbanden leggen over wat er allemaal niet klopt. Een paard dat over daken kan lopen? Een man die eeuwen oud is? Heel vreemd allemaal…
De magisch denken fase duurt vaak tot ongeveer 8 jaar. Daarom is dit ook een leeftijd waarop veel ouders hun kinderen het échte verhaal vertellen. Hoe een kind reageert als het de waarheid hoort, is heel verschillend. Het ene kind haalt zijn schouders op, het andere vindt het stoer dat het nu bij de wetende partij hoort. Maar er zijn ook kinderen die zich er verdrietig door voelen. Sommige rouwen er zelfs van en/of voelen zich bedrogen. We hebben ooit bedacht dat het leuk is om onze kinderen te laten geloven dat het allemaal echt is. En velen houden dit erin omdat het jeugdsentiment is en vanuit ons traditiegevoel, we gunnen onze kids natuurlijk ditzelfde plezier als we zelf hebben ervaren. Zelf filosofeer ik er ook over: welk verhaal wil ik mijn kinderen vertellen?
Los van mijn eigen portie nostalgie, maar feitelijk kijkend naar de gevoelswereld van kinderen, weet ik dat het voor hun plezier geen pepernoot uit maakt of ze weten dat we samen een verhaal naspelen of niet. Ze zitten vol van magie en zullen ondanks het “weten” zich toch verliezen in dit bijzondere feest. De juf die zich voor hun ogen verkleedt als Sinterklaas, het maakt hen niet uit: daar staat de Sint. De piet die wel heel veel lijkt op de buurvrouw is net zo’n leuke piet als de onherkenbare piet. Echt, we zullen ze hiermee niets ontnemen.
Als we niet meer krampachtig vasthouden aan het waar maken van het toneelstuk, dan komt er ook meer ruimte om te vertellen over de boodschap achter Sinterklaas. Sowieso iets dat ik graag wil delen met Pepijn en Lois. Het verhaal van een man die kinderen beschermde en arme kinderen geld gaf voor een betere toekomst. Zodat Lois en Pepijn leren dat het eigenlijk vooral een feest is van geven in plaats van hebben-hebben-hebben. Bijvoorbeeld door rondom Sinterklaas speelgoed uit te zoeken dat ze willen geven aan kinderen die minder te spelen hebben. Het cirkeltje is dan weer rond. Want dit kinderfeest heeft in essentie nog zoveel meer moois te vertellen.
Hoe gaat dit bij jullie? Zijn dit ook hersenspinsels in jullie hoofd en welke keuzes maken jullie?
Hoe dan ook, ik wens jullie een heerlijke Sinterklaas: vol magie en fijne momenten samen.
- Lonneke Sanders
Lonneke Sanders is mama van Pepijn (3,5) en Lois (8 maanden). Hiernaast is ze
kindertherapeut en pedagoog in Vlijmen en online, auteur van het boek "Welpje" en sinds kort blogger op House of
Dreamers. De gevoelswereld van kinderen is haar terrein en passie. Haar website is te vinden op www.lonnekesanders.nl